powtórzyła z jakimś rozpaczliwym uporem.<br>- Kłamiesz - ostro zaprzeczył Jerzy. - Wcale nie jesteś brzydka, przeciwnie - nawet ładna, ale to nie jest ważne. Ważne jest, że nie jesteś głupia; gdybyś się postarała i była odważniejsza, mogłabyś być pierwszą uczennicą w klasie. I w końcu na pewno nie jesteś zła.<br>- Jestem!<br>- Nieprawda! Nie kłam! - krzyknął Jerzy tupiąc nogą.<br>- Więc naturalnie Zoja znowu kłamie - powiedział suchy głos tuż za plecami dzieci.<br>Jerzy odwrócił się: o dwa kroki za nimi stała młoda, tęga osoba, o gładko zaczesanych, jasnych włosach i bladoniebieskich płytko osadzonych oczach. Trzymała za rękę śliczną, rumianą Hanię, która z niewzruszoną powagą zajadała jabłko