w proporcji do architektonicznego otoczenia, no i były wielkości palca. Lecz on chciał nadać twarzom charakter, dlatego powiększał głowy. Wykreślał architekturę w perspektywie, ale w tych ludziach objawiał się dopiero wielki artysta.<br>Niech pan przyjrzy się tym postaciom, którymi zaludnił ulice starej Warszawy, to są maleńkie poematy malarskie, to są klejnoty oprawione w sztywną, kreślarską robotę... Niech pan pochyli się nad płótnem i obejrzy twarze przekupniów, żebraków, rzemieślników i arystokratów z ich lokajami. Prawda, pan tego nie zobaczy teraz. I zresztą po co oglądać w takich czasach.<br>Rozmowę sprowokowała książka "Michał Anioł" Romain Rollanda. Nigdy nie wróciła do właściciela. Jurek zastał