wmówienia i sobie, i innym, przy czym to uświadomienie sobie własnej dekadencji z góry paraliżuje zdolność oporu człowieka albo klasy ludzi, którzy tak na siebie patrzą. Można też zestawić Witkiewicza z inteligencją rosyjską z lat poprzedzających rok 1917 i poszukać różnic albo podobieństw. To samo pokolenie ale inny gatunek grożących klęsk. Nie będę tego próbować. Utrzymuję tylko, że jest on postacią bardzo poważną i że nie mają słuszności ci, którzy zniechęcają się do niego po przeczytaniu paru nadmiernie brutalnych scen erotycznych w jego książkach. Może on sobie nie być tzw. wybitnym pisarzem, ale wybitni pisarze zdarzają się tak rzadko, że gdyby