naturalne). Ten ostatni problem pobudza go często do gwałtownego protestu przeciw "katastrofom, do których zmierza ludzkość". Jedyny ratunek - daje nam do zrozumienia Müller - może przyjść ze strony ustroju słusznie słynącego z racjonalizmu i z troski o człowieka. Mowa o komunizmie.<br> Od tej, pozytywnej strony poglądy Müllera są w miarę jasne, kłopot natomiast w tym, że pragnąc zrozumieć, jaki właściwie składnik rzeczywistości Zachodu wywołuje w dramaturgu tak gwałtowne ataki mdłości, natykamy się na podstawową przeszkodę. Nasz autor, niewątpliwie radzący sobie jakoś z konstruowaniem elementarnych sytuacji dramatycznych, okazuje się organicznie niezdolny do sformułowania sensownego stwierdzenia w prostym języku dyskursywnym. Jego Mowa z Mülheim