ich dziesięciu. Powiało potem i mrozem.<br>- Przeszukać dwór, ona poprowadzi - pułkownik wskazał na Hanię.<br><br> Surma chciał wybronić córkę, ale dowódca machnął dłonią, nakazując posłuch. Dziewczyna szła przodem, stukanie kul oddalało się. Za nią podążali gęsiego sołdaci. W pokoju Borowskiego któryś próbował otworzyć zamkniętą ścienną szafę. Dziedzic zawsze nosił do niej klucz przy sobie.<br>- Otwiraj! - to zrozumiała, brzmiało podobnie jak po polsku.<br><br> Rozłożyła ręce w bezradnym geście. Próbowała tłumaczyć, że nie ma klucza. Pamieszczyk zabrał. Żołnierz zamierzył się na nią, drugi dotknął końcem bagnetu jej piersi, skuliła się. Stała z rozwartymi szeroko oczyma, pobladła, milcząca. Dopiero inny Rosjanin rąbnął bagnetem w zamek