je i rzucono, gdy śnieg przestawał już padać, gdyż ich świeża, soczysta zieleń wyraźnie odcinała się od nieskalanej bieli śniegu.<br>Gajowy był człowiekiem z natury ciekawym i podejrzliwym, uchodził za dobrego strażnika lasu, toteż podszedł i rozgarnął gałęzie, aby sprawdzić, czy czegoś pod nimi nie ukryto. Tak bowiem często postępowali kłusownicy, nie chcąc w biały dzień taszczyć do domu upolowanej sarny lub dzika. Ukrywali zwierzynę, by nocą wrócić po nią z furmanką.<br>Gajowy Wincenty Z. od razu poznał, że pod cienką powłoką śniegu leżą zwłoki człowieka. Zaklął siarczyście i na powrót ułożył gałęzie tak, jak były, po czym szybkim krokiem poszedł