jakościowa zmiana 'jaźni jednostkowej'. Z punktu widzenia 'logiki <br>paradoksu' żadna z form praktyki zen nie może być uznana za najważniejszą <br>- każda z nich może być interpretowana także zgodnie z logiką klasyczną, <br>co prowadzi do jej wypaczenia. Każda forma praktyki zen może zostać <br>błędnie zinterpretowana, na przykład metoda 'wpatrywania się w koan' może <br>być rozumiana jako stopniowe wkraczanie w 'oświecenie' dzięki zgłębianiu <br>coraz trudniejszych koanów. Historia rozwoju praktyki zen wyraźnie pokazuje, <br>że mistrzowie zen propagowali nowe formy praktyki, aby ich uczniowie <br>uniknęli błędów, wynikających z mylnej interpretacji istniejących już metod. <br>Również teoria 'praktyki nagłej' świadczy o tym, że praktyka zen nie powinna