kasetką <br>w ręku. <br><br>Adela widywała go nieraz i poznała natychmiast: był <br>to ojciec Krysi. <br><br> CZĘŚĆ SZÓSTA<br><br>&lt;tit&gt;CZESKI KRYSZTAŁ&lt;/&gt;<br><br>29.&lt;tit&gt;Czeski kryształ&lt;/&gt;<br><br>Nigdy może nie czułam się tak bardzo samotna. <br><br>Adela odtrąciła mnie. <br><br>Ojca zraniłam. <br><br>W domu ciocia Kazia, która coraz bardziej dziwaczała, leżała <br>cały dzień zamknięta w swoim pokoju z kompresem lub <br>płatkami cytryny na czole, a Katarzyna od czasu owej awantury <br>ze zdunem nie odzywała się prawie do mnie. <br><br>Na podwórzu siedziałam całymi godzinami na ławeczce, <br>na próżno oczekując Adeli. Adela nie przychodziła <br>teraz wcale. Nie chciała mnie już nawet widzieć. Zosia <br>i Wicuś bawili się całymi dniami - sami, dziwnie