zamian rozbrojenia. Prawica Komitetu przyjęła tę ofertę z entuzjazmem, Libelt i Stefański z ociąganiem. Mierosławski zaprotestował w imieniu wojska, ale i on zawahał się przed wezwaniem chłopów do powstania, gdyż jak sam twierdził, nie chciał znaleźć się w roli Szeli, prowadzącego chłopów przeciwko szlachcie. W Jarosławcu 11 kwietnia doszło do kompromisu: Willisen zgodził się zostawić pod bronią 4 "obozy" polskie w łącznej sile niespełna 3 tys. ludzi. Posiadająca szlachta przyjęła ten układ z westchnieniem ulgi, za to chłopi, którym nakazywano rozejść się do domów, wołali: "zdrada!" Z trudem zapobieżono w obozach rozruchowi antyszlacheckiemu, obiecując ochotnikom w imieniu Komitetu Narodowego po 3