pisarzowi niejednoznacznością odniesień. Dzięki temu na przykład w świetnych reportażowych Krwawych specjałach włoskich (1982) mogła przeglądać się ongiś całkiem inna problematyka - społeczno-ustrojowa Polski, a w Boskim Juliuszu (1961) - problematyka współczesnej władzy totalitarnej. W Stanie po zapaści Polska stanu wojennego przegląda się w nędzy i w chorych stosunkach międzyludzkich społeczności komunalnego szpitala. Przegląda się także w sytuacji pisarza-narratora, który znalazł się w szpitalu może dlatego, że miał autentyczną zapaść, może dlatego, że doznał szoku w wyniku "zapaści" kraju, a może dlatego, że był poważnie zagrożony aresztowaniem i należało go ukryć. Gdzież tu uproszczenia, które znamionowałoby społecznikowski gest? Zdradza je, między