czy prywatyzacja powinna być traktowana jako efekt końcowy transformacji, czy też jako jej warunek &lt;hi&gt;sine qua non&lt;/&gt;? Odpowiedź na to pytanie zależy w istocie od sposobu rozumienia znaczenia i roli własności prywatnej dla funkcjonowania rynku. <br><br>&lt;tit&gt;Dwie wizje procesów rynkowych&lt;/&gt;<br><br>Najsilniejszym argumentem na rzecz prywatyzacji wydawało się w krajach wychodzących z komunizmu doświadczenie ponad 40 lat gospodarki planowej. Marnotrawstwo zasobów w połączeniu z powszechnymi brakami, słaba wydajność czynników produkcji, niska innowacyjność, rosnąca nierównowaga makroekonomiczna i niezdolność systemu do dostosowania się do zmieniających się warunków - wszystkie te wady wydawały się niemożliwe do przezwyciężenia bez prywatyzacji. Diagnoza źródeł klęski centralnego planowania zdawała się jednoznaczna