Przełomowym etapem rozwoju człowieka gospodarującego (homo oeconomicus) było zastosowanie pieniądza jako instrumentu ułatwiającego wymianę produktów własnej pracy. Pozwoliło to na odejście od pierwotnej zasady gospodarowania, tj. zaspokajania potrzeb tym, co się ma, co można we własnym zakresie wytworzyć, a nie tym, co chciałoby się mieć. Od chwili wprowadzenia pieniądza człowiek koncentrował swój wysiłek na zdobyciu pieniędzy, za które można przecież na rynku kupić to wszystko, czym chciałoby się zaspokoić wszelkie potrzeby, bez angażowania swych zdolności. Możliwości wytwórcze i zdobywcze (myślistwo) zaczęto skupiać wokół najlepszego ich wykorzystania w wymianie na pieniądze. Inaczej mówiąc, gospodarka towarowo-pieniężna umożliwiła stałe pogłębianie się specjalizacji w