dewianta uzyskuje się niejako niezależnie od działania czy intencji.<br>Przykładowo, jeżeli zgodnie z kryteriami estetycznymi obowiązującymi w danej kulturze ktoś jest postrzegany przez otoczenie jako wyjątkowo szpetny i odpychający fizycznie, to stygmat ten nie jest zależny od jednostki, która jest tak określana. Na analogicznej zasadzie karły, ociemniali, głuchoniemi, ludzie pozbawieni kończyn lub w inny sposób niesprawni fizycznie, posiadający wady wymowy, upośledzeni umysłowo, a także, jak się wydaje, chorzy psychicznie byliby w tym ujęciu dewiantami o statusie przypisanym.<br>Dewiacja osiągnięta zaś to &lt;gap&gt;. Kryterium wyróżniającym kategorię dewiantów o statusie osiągniętym jest działanie, naruszanie zakazów (norm, reguł) oraz intencjonalność postępowania. Tak więc dewiantami o