Potwierdzająca wcześniejsze wnioski konstatacja o samobójstwie jako o zjawisku w największej mierze charakteryzujących robotników pozostaje przeto co najmniej równie trafna, jak teza o suicidogennym środowisku wiejskim.<br><br>Analizowane informacje zasługują wszelako na szerszą i głębszą interpretację. Choćby dlatego, że socjologiczna teoria samobójstw, zgodnie z którą są one najczulszym wskaźnikiem integracji i kondycji społeczeństwa, uzyskała nowe empiryczne potwierdzenie. I to na skalę dotąd nie spotykaną: przez pryzmat doświadczeń roku 1981, okresu konfliktu społecznego między władzą a społeczeństwem, walki o wolność, demokrację i nową lepszą przyszłość (cokolwiek by to miało oznaczać dla różnych grup społecznych). Refleksje nad wskaźnikami śmierci samobójczej, które w okresie owego