mógł mówić o sukcesie. Jego piosenek słuchali z równym zapałem fani nowego jazzu, jak i miłośnicy psychodelicznego rocka.<br><br>Mimo wszystko wydawane w latach 90. płyty Kukiza, Staszewskiego i Tymańskiego, podobnie zresztą jak wczesne piosenki Macieja Maleńczuka czy Jarka Janiszewskiego, tworzyły rodzaj dysonansu wobec muzycznej rozrywki i lokowały się raczej w koneserskiej niszy. Lud generalnie wolał igrzyska, więc kiedy przyszedł czas tryumfu zespołów Ich Troje i Łzy, Kukiz postanowił uprawiać bezpretensjonalny pop, a najpopularniejszym rockowym zespołem prześmiewczym pozostał kabaretowy Big Cyc Krzysztofa Skiby.<br>Jak się okazuje, kultura nie znosi próżni, więc prędzej czy później musiało dojść do recydywy muzycznego szyderstwa. Najpierw Jarek