celu przede wszystkim przyjście z pomocą Niemcom oraz kapitałom amerykańskim zainwestowanym w Europie. Kongres poparł moratorium, jednakże mocno podkreślił, że nie wyraził zgody na jakiekolwiek próby zmniejszenia rozmiarów wojennych czy jakichkolwiek innych długów.<br>Dłużnicy jednak liczyli na jakieś dalsze ulgi płatnicze. Latem 1932 r. odbyła się w Lozannie w Szwajcarii konferencja na temat stanu długów po upływie moratorium. USA, choć zaproszone, odmówiły w niej udziału. W czasie tej konferencji Niemcom darowano około 90% długów z tytułu reparacji pod warunkiem, że również USA udzielą odpowiednich ulg swym dłużnikom. W ten sposób Stany Zjednoczone miały zadecydować o przyszłości reparacji. Jeszcze jesienią 1931 r