obliczyć, dalsze rozumowanie przebiega zupełnie gładko. Wiem bowiem wówczas, że wnioskując wedle danego schematu N razy (gdzie N jest dostatecznie dużą liczbą), uzyskuję w T N przypadkach konkluzję prawdziwą, czyli zyskuję co najmniej z T N (gdzie z jest zyskiem z ryzyka krytycznego); natomiast w pozostałych (1.T ) N przypadkach konkluzja jest fałszywa, a więc strata globalna jest co najwyżej (1.T ) N s (gdzie s jest stratą z ryzyka krytycznego). Jest to dostateczna podstawa do zestawienia bilansu zysków i strat, ściślej: do wyznaczenia jego dolnej granicy.<br> Czyli stopień niezawodności schematu wnioskowania stanowi punkt newralgiczny całej procedury uzasadniającej. "Newralgiczny" - bo tu