męskiego przodka i stanowiący zamkniętą grupę powiązaną pokrewieństwem po mieczu, jest dziś nie bez racji uważany za mit dziewiętnastowiecznej historiografii. Ród, z którym rzeczywiście mamy do czynienia w prawach barbarzyńców, był wspólnotą kognatyczną, opartą na więziach pokrewieństwa zarówno przez mężczyzn, jak i przez kobiety. Felix Genzmer zwrócił uwagę na doniosłe konsekwencje tego ustalenia: każdy człowiek mógł dokładnie określić skład osobowy swojego kognatycznego rodu, ale niemal dla każdego z krewnych - oprócz rodzonych braci i sióstr - był to nieco inny skład. Rody krzyżowały się ze sobą, i choć były to za każdym razem (można powiedzieć: doraźnie) struktury określone, to jednak nie były grupami