pozostawiony <br>sam sobie w całkowitej wolności doznaje szoku, ponieważ<br>zostaje obarczony zadaniem nie do wykonania, zadaniem, by być wolnym na<br>sposób własny, zarazem gatunkowy i kulturowy. Wolność bowiem kryje w<br>sobie sprzeczności nie do pogodzenia: jedynie nicość, śmierć,<br>zaniechanie oznacza pełną wolność - jednakże wolność jest przecież<br>wartością z natury pozytywną, konstruktywną, twórczą, otwierającą przed<br>człowiekiem możliwości pełnego zaistnienia.<br> Drugi nurt był konsekwentny w tym, iż odrzucał możliwości<br>komercjalizacji, pogodzenia z istniejącym stanem rzeczy, instytucjonalizacji i konformizmu, i to odrzucał nie tylko jako zasadę<br>programową, lecz nadto praktykował zasadę "nienaruszalności". I tak np.<br>artyści pierwszego nurtu uzyskiwali w końcu za swą sztukę