pracy" wspólnie z NSBO przejęły oficjalnie cały majątek i wszystkie organizacje socjaldemokratycznych Wolnych Związków Zawodowych. Tegoż dnia powstał &lt;name type="org"&gt;"Niemiecki Front Pracy" (Deutsche Arbeitsfront&lt;/&gt;, w skrócie DAF), którego celem miało być "kierowanie pod względem światopoglądowym, politycznym i zawodowym niemieckim światem pracy". DAF faktycznie był organizacją, która miała kierować klasą robotniczą i kontrolować ją zgodnie z wytycznymi partii narodowosocjalistycznej.<br>Na czele &lt;name type="org"&gt;DAF&lt;/&gt; stanął &lt;name type="person"&gt;Robert Ley&lt;/&gt;, czterdziestotrzyletni doktor chemii, bez określonego zawodu, od ośmiu lat członek partii, awansowany w końcu na reichsleitera, a więc do najwyższej godności partyjnej. &lt;name type="person"&gt;Ley&lt;/&gt; - tępy, ograniczony, brutalny - był w dodatku notorycznym alkoholikiem. Jego pierwsza żona popełniła samobójstwo, krążyły zaś