politycznej Berent jest od tego jak najdalszy. Ale moim zdaniem jego odczytanie Nietzschego nie jest bynajmniej tak "miękkie", jak by wynikało z tego, co tu mówiono, choć nie wykluczam, że w późniejszej twórczości Berenta taką właśnie, "miękką" kontynuację Nietzschego można odnaleźć. Natomiast w "Źródłach i ujściach nietzscheanizmu" problem rewolucji i kontynuacji nie jest przedstawiony jasno. Silnie podkreślona jest rewolucja w kulturze, dokonana przez Nietzschego. Rewolucyjność ta polega na zakwestionowaniu wszystkich dotychczasowych wartości i na podkreśleniu jednej wartości: nowego, wyzwolonego człowieka. Jest ona związana z różnymi pojęciami estetycznymi, ale przede wszystkim z siłą. Berenta denerwuje powszechna w naszej prasie na początku wieku