on sam jest, by tak rzec, razem z publicznością. Być może jest nawet jednym z nich. Zapewne chciał podkreślić i to, że jest człowiekiem - właśnie tak jak jego słuchacze. Co jedynie dla ludzi nie wątpiących we własne człowieczeństwo mogło zabrzmieć dziwnie, a nawet prowokująco. Ale profesor nie był człowiekiem respektującym konwencjonalne przesądy. Przeciwnie, z miejsca stwierdził, że publiczność może przerywać jego wykład - ťo ile ktoś pragnie zadać mi pytanieŤ. Bowiem - jak stwierdził - pytać jest rzeczą nader ludzką. <br>- Mieć wątpliwości - powiedział - to jedna z tych cech, które różnią nas od zwierząt.<br>Po czym dodał:<br>- Jako krytycznie nastawiony pracownik wydziału humanistycznego, który został