przerwać scenę. <br>Hans pierwszy oprzytomniał. Ściska ręce proboszcza. Siadają i Gerta udaje, że nie zauważyła ich wzruszenia. Karteluszek leży obok bukiecika. Piją kawę. Proboszcz nalał sobie wódki. Pije, po czym: <br>- Był taki dzień jak dziś. Takie młode ciepło. Ludzie próbują wyjść na spacer bez płaszcza. Za miasto. Na łąki. Dzieciarnia kopie piłkę... Naraz bachory przybiegają zziajane i wystraszone: "Tato, tam straszy!" Tak ojciec, jeden i drugi... ba całe rodziny idą zobaczyć, co tak stracha napędziło dzieciuchom. - Patrzy na Hansa i uśmiecha się smutno. - Pod ziemią, w bunkrze biło jakieś życie. Dzieci nie zmyśliły... Zaczęły się telefony, bo teren był wojskowy. Burmistrz