mi wstać...<br>Wziąłem go na plecy i zaniosłem pod drzwi bloku. Na mnie czekał już przekupiony przez organizację blokowy. Zbliżał się koniec wojny i wielu spośród dotychczasowych naszych dręczycieli zaczęło się bać o własną skórę, Wsunął mi w rękę kawałek kiełbasy:<br>- To od mecenasa. A to ode mnie.<br>Po czym kopniakiem rzucił mnie na pryczę.<br>Mecenas, dawny szuler, był obecnie duchem opiekuńczym najbardziej zagrożonych więźniów. Tylko dzięki niemu Paweł utrzymał się na powierzchni i przetrwał.<br>Leżałem na pryczy zziębnięty do szpiku kości, żułem po ciemku kiełbasę i marzyłem o Klarze. Wyobrażałem sobie tę jej dziwaczną anomalię, która w Marianie i Pawle