pierwotnych przedstawicieli korali madreporowych (Scleractinia) był podobny, jak u późnopermskich rugosów Plerophyllum, tzn. septa były rozmieszczone dwubocznie i orientowane w stosunku do pierwszego. U dzisiejszych zaawansowanych ewolucyjnie ich form septa zakładają się według sześciopromiennego planu, stąd nazwa korale sześciopromienne. Mezozoiczna ekspansja koralowców ma zapewne uzasadnienie w zjawisku symbiozy pomiędzy rafowymi koralowcami kolonijnymi i glonami jednokomórkowymi żyjącymi wewnątrz ich ciała. Przynajmniej od kredy różnorodne grupy Scleractinia z symbiotycznymi zielonymi glonami wewnątrz ciała są głównymi budowniczymi raf tropikalnych. Dzisiejsze korale rafowe tylko nocą rozprostowują czułki i zdobywają pokarm we właściwy parzydełkowcom sposób; za dnia ich egzystencja uzależniona jest od fotosyntetycznej aktywności żyjących w