jak w lustrze w niebiosach,<br>Podnosząc swe zasługi, a tłumacząc grzechy.<br><br>Jest chwila, gdy w płynącej poprzez nas kaskadzie<br>Czujemy nagle skrzydło, które nas owiewa<br>Wonią mocniejszą stokroć nad woń ziół i drzewa -<br>Wynosi niewidzialne i przed Bogiem kładzie.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;SŁOWACKI&lt;/&gt;<br><br>Gdy z ziemi cudzej wreszcie dobyty,<br>Przypłyniesz ku nam rzecznym korytem,<br>Na progu staniesz, swoich przywitasz -<br>Na pewno wtedy będziesz się pytał:<br><br>&lt;orig&gt;Jakżeście&lt;/&gt; żyli, jakże się działo,<br>Gdy z każdej miedzy w oczy wam wiało,<br>Lęk nieustanny, niepokój miałem,<br>Czy w domu wszystko, czy w domu cało?<br><br>Kiedym was odbiegł, chodziłem wokół<br>Po różnych krajach z płomieniem w oku,<br>Nie mogłem