tuż na niego. Rękę mu wikary na oczach położy, a drugą pod ramię. I w krzaki ciągnie kreta opuchłego, wlecze ciało w odorze podziemi. <br>Kościelny biegiem po auto dostawcze Szubadki. Położyć biedaka, osss­trożżżż­nie. <br><br>*****<br><br>Obudziło Hansa bliskie krakanie gawrona. "To ten wczorajszy biedak... przecież on już nie żyje. Czarny kot". Podszedł do okna. Pomału rozepchnął okiennice. Na murze ogrodu siedział czarny ptak i wołał leżącego przy ścieżce zesztywniałego towarzysza wspólnych gniazd i lotów. <br>Piąty dzień, zaczęty rozpaczą wdowieństwa. Zamknął okno. Woda buchnęła z kranu za gorąca. Ręcznik, na poręczy krzesła przy piecu, był przyjemnie suchy i ciepły. <br>Schody jakoś twardsze