za rogiem. <br>Róża siedziała w tym samym miejscu co poprzednio. Patrzyła tępo na podwórze. Karty leżały na stole w nieporządnym stosie; jedna odkryta - walet pikowy. Złożył je, waleta wsunął w środek. Spinoza ocierał się o nogi Róży, z równym skutkiem mógł to robić z nogami stołu. Ona odeszła, odpłynęła. Wziął kota na ręce, przytulił i po dłuższej chwili, bardzo łagodnie, postawił na podłodze przy ciepławym grzejniku. Napił się herbaty, dwa łyki. Zdjął z wieszaka przy drzwiach ciężki szynel, twardy jak zbroja, po ojcu Róży, i ostrożnie otulił żonę, bez jej sprzeciwu, jak manekina lub dziecko.<br><br>- Coś złego wydarzy się, to się