szalała wichura. Zadzwoniłem do Roszków - niech się pożywią przy moim gościnnym stole, w końcu i tak napiekło się więcej.<br>Nie było Roszków. Podobnie jak Kazików, Wacków, Edzia Obsta, a nawet osobistej siostry mojej żony - Julii. Do północy zostawialiśmy na ich automatycznych sekretarkach rozpaczliwe informacje.<br>Kiedy zrezygnowani kładliśmy się spać, a koty nieufnie wydłubywały krewetki z awokado, zadzwonił telefon.<br>- Czego się czepiacie? Chodziliśmy po Łazienkach - powiedział godnie Roszko. - A wy? Niedzielna gnuśność w kapciach?<br>- Nie, skąd - wiła się jak węgorz najlepsza z żon. - Obejrzeliśmy właśnie bardzo wartościowy film dokumentalny na Discovery.<br>Zawsze mogę liczyć na moją żonę. Czasem jednak posuwa się zbyt