dolewałem pożywkę i spałem dalej! To szczyla prawda! - język mi się nieco plątał, ale wiedziałem, co mówię.<br>- Szczyla prawda! Ha, ha! - zapiał doktor - ależ z kolegi groźny przeciwnik! - popatrzył na mnie z uznaniem.<br>- Ale ja naprawdę, nic złego...<br>Popatrzył na mnie jakby otrzeźwiony:<br>- To pan, kolego, nic nie wie? O kozach pani doktor? - i kiedy po mojej reakcji wywnioskował, że nic naprawdę nie wiem o kozach pani doktor Brody, zapiał w zachwycie: <br>- A to mi dowcip!<br>- Jak Pana Boga najszczerzej kocham - zakląłem się po harcersku. - Nic nie wiem o żadnych kozach pani doktor!<br>- Człowieku! - popatrzył na mnie jeszcze trzeźwiej i zaczął