leżał<br>duży śnieg, i to wilgotny. Szli na nartach, które zapadały się<br>w śniegu, a to i ich wyczerpało. Z zimna porobiły się im na<br>wargach strupy. Każdy z nich wyglądał jak obraz nędzy<br>i rozpaczy.<br> Kertesz, przyjaciel Polaków, przyjął ich jak swoich<br>najbliższych. Najpierw nakarmił ich, a następnie, otuliwszy<br>kożuchami, ułożył do snu w małym pokoiku na poddaszu. To był<br>w ich warunkach "królewski" wypoczynek. Spali do późnych<br>godzin popołudniowych. Potem Kerteszowa nakarmiła ich<br>wspaniałym obiadem. Wypili też po parę szklanek herbaty<br>z rumem. Poczuli się, że zregenerowali siły.<br> Wieczorem wyszli w Tatry; jedynie dzięki nartom mogli się<br>poruszać. Nad