chwila wahania. Krawiec wyczuł jakimś wyostrzonym nocnym zmysłem, że Widmar jest zbity z tropu i nie wie, co ma odpowiedzieć. Gdy zaś bas przeciągle i nieżyczliwie powtórzył: - Czego sobie panowie życzą? - krawiec wyczuł nawet, że Widmar gotów jest zeskoczyć ze schodów i uciekać ulicą jak nastraszony sztubak. To poczucie napełniło krawca swoistą złośliwą radością. Omal nawet nie zaśmiał się z makabrycznego zadowolenia. "Aj jaj jaj!" pomyślał, lecz od razu nastrój jego prysnął. Widmar odsunął go na bok, zeskoczył ze schodów, krawiec słyszał, jak piasek skrzypnął pod jego butami. Widmar zakrył swymi czarnymi ramionami białą postać i zapytał:<br>- Czy pan jest może