ulegania często przebrzmiałym sądom, <br>formułowanym niekiedy ad hoc. Jej znakomita poezja zasługuje na skupioną lekturę <br>i rzetelny opis krytycznoliteracki. Cały dorobek świetnej poetki wart jest równie <br>wnikliwego potraktowania, a ewentualne przesunięcie akcentów powinno wynikać <br>wyłącznie z umotywowanych odczytań interpretacyjnych. Nie możemy jednak nie <br>zauważyć faktu, że pewne jej zbiorki czy kręgi tematyczne doczekały się obszernych <br>omówień, inne zaś zostały zaledwie odnotowane. Podstawą tej próby nowego spojrzenia <br>na dorobek Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej jest przede wszystkim przekonanie, <br>że jej poezja nie była zjawiskiem statycznym, a rozwijała się nie tylko wraz <br>z dojrzewaniem i pogłębianiem się osobowości twórczej autorki, lecz także poprzez <br>świadome decyzje