piórnikiem i kredkami w tornistrze. <br>- Nie w robocie? Dawno cię nie było - zagadnął Rubin, przerywając śpiew. Oparł gitarę o schody, profesjonalnym, szybkim spojrzeniem obrzuciwszy puszkę.<br>- E, chyba zluzuję, bez sensu. Dziadek znowu mnie przekręcił na czterdzieści złotych. Dwie nocki za fri, czujesz klimat? - machnął ręką Zygmunt, zrezygnowany.<br>- Takie czasy, Dziadek kroi, jak może, nie?<br>- Pieprzony rencista-zomowiec! Tysiąc pięćset renty, wypasiona żona, wypasione wnuki, a jeszcze i tych kilku złotych nie odpuści. A na ścianie, in memoriam, pała, biała broń peerelowskiego Sarmaty!<br>- A kto cię trzyma? Masz dość - to sobie odpuść. Mnie nikt nie przekręca. Chyba że sam się przekręcę. Ale