i do izby wpłynęło wieczorne, nieco chłodne powietrze, pachnące ziołami z ogródka. Wyplątałam się z suszonych kwiatów i poleciałam za smokiem, który już wyfrunął z izby.<br>Jeśli pomimo naszych wysiłków On dotarł aż do Hiacynty, to oznacza, że już nigdy się go nie pozbędę. Już zawsze będzie szedł za mną krok w krok. W tym samym momencie coś przyszło mi do głowy.<br>- Smocurku! Zaczekaj! - wykrzyknęłam. - Co będzie z Hiacyntą?<br>- Nic - odparł spokojnie. - Ona go nie interesuje.<br>Reszty już nie słyszałam. Leciałam z powrotem w stronę wioski. Wyobrażałam sobie, że On krzywdzi Hiacyntę, by dowiedzieć się, gdzie jestem.<br>- Wracaj! To niebezpieczne! - wołał smok lecąc