np. toluen, ksylen), którego cząsteczki pobierają energię wzbudzenia i w znikomo krótkim czasie przekazują ją cząsteczkom substancji rozpuszczonej (np. difenylooksazol, tetrafenylobutadien). Naczynia wypełnione takim scyntylatorem mogą mieć dużą objętość i kształt dogodny dla danego doświadczenia. Stosuje się również scyntylatory z tworzyw sztucznych, drobiny luminezujące są tu rozpuszczone w polimerze.<br> Aktywowane kryształy lub proszki krystaliczne należą do kategorii scyntylatorów nieorganicznych. Mechanizm luminescencji w tych kryształach wyjaśnia się za pomocą modelu pasmowego. W wyniku wzbudzenia pojawiają się swobodne elektrony w paśmie przewodnictwa, a ich rekombinacją z dziurami (patrz p. 5.2.4), bezpośrednio lub z udziałem poziomów zlokalizowanych, tłumaczy się emisję promieniowania. Charakterystyczną