na nią żadnej uwagi. Wtedy ona zaczynała wodzić za nim oczyma i w końcu narzucać mu się głosem i całą sobą, bezwstydnie, bez względu na to, że osoby postronne patrzą, że nawet kawiarka Olga śmieje się z niej. W takich chwilach Roman dostrzegał w jej oczach nieposkromioną złość - zdawała się krzyczeć: "Dlaczego mnie z n o w u nie kochasz!?" Usunąwszy się sprzed lustra, postanowił do końca dzisiejszej pracy nie spojrzeć ani razu na Helę, a wieczór o ósmej nie czekać na nią pod "Fredreum". Odebrał od gościa zamówienie i przyszedł do bufetu.<br>- Herbata raz! Trzy deserowe! - zamówił patrząc na pannę