mężczyznę i marzyła, że wkrótce będzie mogła mówić o nim "mój narzeczony", a następnie "mój mąż"... Nagle powróciła świadomość, że w Paryżu czeka na niego inna kobieta... Upokorzenie? Ból?<br> Jaka jestem głupia!<br> Czuła się niepotrzebna, a to bardziej jeszcze poniżało ją we własnych oczach. Jak mam się bronić przed taką krzywdą?<br> - Nie szkodzi - uśmiechnęła się sztucznie - a zresztą i tak nie wiem, czy wyszłabym za ciebie, bo już się starzejesz i niekiedy... przeważnie nad ranem... cóż... wybacz, śmierdzi ci z ust zgnilizną.<br> Zbladł, zaczerwienił się... Woda do płukania ust zawsze stała w łazience...<br> Iw upokorzyła mnie, wzięła odwet... Za to, że