latach powojennej socjalistycznej industrializacji i późniejszego, trwającego do dziś okresu wielkiej transformacji.<br><br>Rozważań bezpośrednio dotyczących rozkładu w strukturze zawodowej dewiacyjnych rodzajów zachowań, zwłaszcza autodestrukcyjnych jest niewiele. Uogólnienia są dość ubogie: dotyczą bądź inteligencji, bardziej skłonnej ze względu na posiadane wykształcenie do samozniszczenia, bądź robotników. Tezy te, z którymi w tej książce polemizuję, są z reguły zawieszone w próżni, nie poparte systematycznymi badaniami empirycznymi albo wywnioskowane z zachowań dowolnie dobranej do badań grupki osób, która nie daje podstaw do uogólnień. Za najbardziej interesującą uznać należy hipotezę Elwina H. Powell. Powell traktująe samobójstwo - za Durkheimem - jako przejaw anomii charakterystycznej zwłaszcza dla dwóch biegunowych