różnych dziedzin. Wymagało to dobrej znajomości rodzimego piśmiennictwa, co przy wielorakich niedostatkach bibliografii było szczególnie trudne. Równocześnie ze zbieraniem materiałów do słownika podjął Linde, wespół z Ossolińskim i na jego koszt, starania o skompletowanie wartościowego zbioru narodowego piśmiennictwa. Odbył sześć lub siedem podróży po Galicji, z których przywoził do Wiednia książki pozyskiwane nieraz nielegalnie z bibliotek dworskich, klasztornych i kościelnych.<br> Informacje bibliograficzne przekazane przez Michała Hieronima Juszyńskiego w 1795 r. i Tadeusza Czackiego w 1798 r. nie były wystarczające i Linde podjął własne prace bibliograficzne, które miały pomóc w gromadzeniu księgozbioru Ossolińskiego. W ten sposób około 1800 r. powstał dwudziestodwutomowy zbiór