po paszporty. Krótka procedura i przejechaliśmy na słowacką stronę. Tutaj czekaliśmy nieco dłużej, ale nadal trwało między nami milczenie, rosło też napięcie. Może to wszystko razem spowodowane było i coraz większym upałem i coraz większym zmęczeniem - ostatnie dwie noce raczej mało służyły wypoczynkowi.<br>Dość zdecydowanie zachęcony przez celnika potem otworzyłem kufer i pozwoliłem mu przejrzeć nasze bagaże. Zauważyłem, że Weronika dołożyła jeszcze jedną torbę, tym razem już nieco większą i zaopatrzoną w wizytówkę Veronique Labelle. Dostaliśmy stempelek i po chwili przejeżdżaliśmy już most na Dunaju. Bratysława w południe była niemal wyludniona, a upał lał się z nieba.<br>- Twój ojciec był Francuzem