zwierzeń... i wyrastających z niej pędów niewymówionych myśli... Gdyby ktoś pokazał taki taniec... wyglądałoby to dość nieprawdopodobnie... Tak, tak - tego jeszcze chyba nikt nie pokazał. Później jednak postanowiliśmy zasnąć... Udawało się nawet... i znów budziłem się w kolejnym ekstremum... Szło techno i zagarniało coraz większą masę uzależnionych... Toczyło się jak kula śniegowa, która staje się coraz większa... Jedno było szczególnie... Znów, leżąc obok śpiącego Marka, zaczynałem rozumieć... To nieposkromione, już prawie spoza ludzkiego udziału narastanie miało w sobie zaiste coś hipnotycznego. Potem skończyło się... I trwało wycie, wycie psów - wycie było w głębi leju, pośród oklasków, krzyków i gwizdów... Ból ciała