będzie...<br>- Nie trzeba. Właśnie teraz nie trzeba - szepnęła Marta.<br><br>Odebrała od niej kulę i zastępując ją własnym ramieniem wyprowadziła Surmównę do holu.<br>- Ja tiebia słuszajut. Ja Kalinka, ja Kalinka - darł się nad aparatem radzista.<br> - Chyba nigdy w życiu nie zapomnę tej "Kalinki" - powiedziała Hania i rozpłakała się.<br> Marta oddała jej kulę, własną chustką otarła łzy. Nie ośmieliła się mówić. Co tu można było powiedzieć? Surmówna otarła oczy, tym razem wierzchem dłoni, i siorbnęła nosem.<br> - Chodź. Zobaczymy, czy Irenka śpi. Posiedzimy przy niej. Porozmawiamy.<br> Ale Hania nie chciała rozmawiać. Kucnęła na swoim sienniku rozpostartym na podłodze, podparła głowę, łokcie wbite w kolana