Śląsku i umacniania się autorytetu R. Luksemburg, J. Marchlewskiego i M. Kasprzaka w SPD, PPS stracić może wpływy na tym terenie, co z kolei groziło również wyzwoleniu się spod kurateli piłsudczykowskiego CKR partii pozostałych zaborów, w szeregach których dojrzewała i dochodziła coraz żywiej do głosu opozycja lewicowa.<br>Wehler, nie uwzględniwszy kulis nabrzmiewającego konfliktu, ulega tendencyjnym materiałom i literaturze nie tylko wówczas, gdy w wystąpieniach R. Luksemburg widzi jedynie chęć szkodzenia przeciwnikowi politycznemu, który rzekomo ubiegł SDKP w zdobyciu wpływów na terenie Królestwa Polskiego. Czyni to również wtedy, gdy poważnie traktuje wnioski o kandydatów znających oba języki lub o uznanie odrębności organizacyjnej