zwierzchnictwo, przybierając - śladem Chazarów - tytuł kagana, później wielkiego księcia. Najsławniejszy z nich, Włodzimierz Wielki (980-1015), dążąc do umocnienia jedności, starał się nadać państwowy charakter kultowi pogańskiemu, grupując w Kijowie bóstwa poszczególnych plemion. Wobec znacznego rozpowszechnienia na Rusi chrześcijaństwa (babka Włodzimierza, Olga, w 957 r. przyjęła chrzest) wszelkie próby racjonalizacji kultu pogańskiego miały niewielkie szanse. W 988 r. Włodzimierz przyjął więc chrześcijaństwo i nadał mu charakter religii państwowej. Przyjęcie chrześcijaństwa umacniało na Rusi, przenikające tam już wcześniej, wpływy kulturowe bizantyńskie i bułgarskie. <br><br> W przeciwieństwie do krajów zachodniosłowiańskich, które znalazły się na peryferiach Kościoła łacińskiego, pośrednio tylko podlegając oddziaływaniu głównych ognisk kultury