narodowymi sekretarzami stanu. Była to koncepcja autonomii kulturalno-narodowej, którą Lenin scharakteryzował dobitnie, gdy - porównując ją do "koncepcji Proudhona w zastosowaniu do kapitalizmu" - pisał: "Podobnie jak drobnomieszczański jest Proudhon, podobnie jak jego teoria absolutyzuje oraz przedstawia jako cud natury wymianę i produkcję towarową, tak drobnomieszczańska jest teoria i program autonomii kulturalno-narodowej, który absolutyzuje nacjonalizm burżuazyjny, przedstawia go jako cud natury i oczyszcza od przemocy, niesprawiedliwości itd." &lt;page nr=87&gt;<br>Autor nieprzypadkowo wyraża żal, że programu tego nie uważały za stosowne przyjąć ani SPD, ani też PPS zp. We wstępie bowiem - pisząc o ewentualnych wnioskach dla obecnej polityki narodowościowej współczesnej socjaldemokracji - stwierdza otwarcie, że