nazywania i systematyzowania tego, co się widzi. Dopiero zdobycie, a więc oswojenie obcej dotąd przyrody stwarza możliwość interpretacji obserwowanych zjawisk w kategoriach pojęć obowiązujących w danej kulturze. W ten sposób przechodzimy do drugiego rozumienia kultury - sposobu interpretacji postrzeganych zjawisk przyrodniczych. Stosunek do przyrody, sposób jej odczuwania i rozumienia jest uwarunkowany kulturowo. Kultura zarazem poszerza i ogranicza sposoby percepcji i selekcji tego, co się widzi. Poszerza, gdyż tworząc znaczenia, mity, symbole wzbogaca obserwowany obraz o wartości, które nie są z góry wpisane w przyrodę: ogranicza - gdyż stwarza pewne schematy interpretacyjne, z których trudno się wyzwolić. Coś, co do tych schematów nie pasuje