arbitralną i pozbawioną dowodów uzurpacją. Równie (nie) skutecznie można powiedzieć, że kieruje kotami nieskończona głębia, instynkt wyższości czy szlachetna pogarda dla doczesności. Można oczywiście też na odwrót. Wyznam Panu, iż, bywa, błąkają mi się w głowie przypuszczenia upiorne. Niekiedy nachodzą mnie trywialne myśli, że kot jest piękny, ale niczego nie kuma. Niekiedy myślę, że kot na przykład ignoruje burzę (psy, jak wiadomo, lękają się burzy) nie dlatego, że jest ponad burzą, ale dlatego, że nie ma pojęcia, co jest burza. Niekiedy przychodzi mi do głowy myśl straszna, że słynna kocia godność jest wypadkową doskonałości cielesnej i doskonałej pustki wewnętrznej. Niekiedy słowem