i gadaliśmy. W pewnym momencie patrzę i mówię: "Idą dresy. Niedobrze. Nie rzucajmy się w oczy." Oczywiście musieli usiąść na ławce po skosie od nas... Adam zapytał się mnie o coś, a ja na cały głos: "Nie! Przy dresiarzach się wstydzę!!!" i tak po 5 sek dochodzi do mnie "o kur... co ja powiedziałam?!" "Adam! Idziemy stąd!"... Na szczęście nie poszli za mną i dalej mogę się cieszyć życiem i wiosną &lt;emot&gt;:)&lt;/&gt; W drodze do domu przytruchtałam odległość przystanka autobusowego i jestem z siebie dumna! A jutro aerobic &lt;emot&gt;:P&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;&lt;orig&gt;Popierdółka&lt;/&gt; jakaś...&lt;/&gt;<br>Tak. To ja. Uwaga, bo teraz będę smęcić, więc jeśli ktoś