wyrazicielek i kreatorek tej antynomii. Nieruchoma, spokojna, o melodyjnym, trochę słodkim w tej scenie głosie, znakomicie skontrastowanym z chropawym niepokojem Demeter, budowała jedną z tych postaci - i jedną ze scen - które pozostają na zawsze. To był prawdziwy triumf Dymnej na scenie Starego, ale i Małgorzata była małą perełką gry. Grała kurtyzanę, przedstawicielkę najstarszego zawodu świata w epoce Powstania Listopadowego. Grała dyskretnie i z wdziękiem, a równocześnie brawurowo i nie bez temperamentu, z kokieteryjnym zaśpiewem, dostatecznie odsuwając tę postać od prostoty i prawdy Kory, by nie tworzyć żadnych niebezpiecznych kontaminacji w jednym przedstawieniu. Postać Małgorzaty to była wyrazista gra, podczas gdy siłą